Pierwsze co zrobiłam, to golenie niemalże do zera. Wszystkie silniej zajęte gałęzie po prostu wycięłam, potem poleciała większość liści, a całą resztę poprzecierałam watą ze spirytusem (1:1 z wodą). Fikus został poddany dalszym torturom - 3x w odstępie tygodnia był zagazowywany środkiem bójczym i zamykany w worku na parę godzin. Zdecydowałam się też go przesadzić, bo to co znajdowało się w donicy, ciężko było nazwać ziemią. Prawdopodobnie ok. 10 lat nikt nie zmieniał podłoża.
Byłam pewna, że umrze.Wielkie było moje szczęście, gdy się jednak okazało, że fikus na drugą stronę tęczy się nie wybiera. Po miesiącu zaczął puszczać nowe listki. Najpierw dosłownie trzy na krzyż, ale po kolejnym miesiącu ruszył pełną parą.
W tej chwili oczywiście poza rozmawianiem z nim niewiele czynię.
Czekam do wiosny. Na samym końcu załączam taki nieudolny virt jak to sobie wyobrażam w przyszłości - chciałabym go dosyć mocno skrócić (mniej więcej do 1/3 wysokości) i próbować rozbudować koronę na boki.
Po wstępnym strzyżeniu. Później, na bieżąco wylatywały kolejne liście. Wszystkie te, gdzie mimo trucia pojawiały się tarczniki.
Jeszcze przed przesadzeniem.
Pierwsze oznaki życia - połowa września 2013.
Zieleń idzie pełną parą - połowa października 2013.
